Δέσπω Αθ. Λιάλιου, ΤΟ ΜΕΓΑ ΠΛΗΘΟΣ, ΤΟ ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ

Βήμα 28-8-11: Γνώμες, Γεώργιος Μπαμπινιώτης, Τα συν και τα πλην του νέου νόμου

Σχόλιό μου: ΤΟ ΜΕΓΑ ΠΛΗΘΟΣ, ΤΟ ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ

Το προηγούμενο ακαδ. έτος το Υπουργείο Παιδείας αναζήτησε πλείστα όσα στατιστικά στοιχεία, τα οποία, πιστεύω ότι έχουν αποσταλεί από όλα τα Ιδρύματα. Εν συντόμω καταγράφονται και στις εσωτερικές αξιολογήσεις και εκθέσεις των Τμημάτων από τις ΟΜΕΑ-ΜΟΔΙΠ, που λειτουργούν από το 2007, όσο και από τις εκθέσεις της ΑΔΙΠ (μαύρα μάτια κάναμε αναμένοντες τους εξωτερικούς αξιολογητές- απ᾽ ό,τι εικάζεται θα προσέλθουν για την αξιολόγηση του νέου νόμου στο τέλος της τετραετίας). Μέσω του έργου των ΜΟΔΙΠ, θα μπορούσε το Υπουργείο να εξαγάγει μερικά απλά στοιχεία για το πλήθος των φοιτητών και τη δυνατότητα υλοποίησης του καθημερινού εκπαιδευτικού έργου, συγκρίνοντας αριθμό φοιτητών, χωρητικότητα αιθουσών σε έδρανα, όχι απλά καθίσματα (κάπου πρέπει να εναποθέσει ο φοιτητής την τσάντα, το βιβλίο και τον υπολογιστή του), αριθμό μελών ΔΕΠ (έστω με 10ωρη διδασκαλία- κάποιοι έχουν μεγαλύτερο ωράριο) σε ένα εύρος ωρολόγιου προγράμματος 8 πμ./10μ.μ., μία λειτουργία που επισυμβαίνει σε κάθε εξεταστική με μόνο δίωρη/τρίωρη χρήση του κάθε εξαμήνου. (Μία ιδέα περί του πλήθους θα μπορούσε να πάρει και από την ημέρα των φοιτητικών εκλογών, στις οποίες προσέρχεται κατά τεκμήριο το 1/10 των ενεργεία και των επί πτυχίω φοιτητών). Σ᾽ αυτή την πράξη θα έπρεπε να υπολογίσει και την απαίτηση της διδασκαλίας της ξένης γλώσσας σ᾽ όλα τα εξάμηνα (και όχι βέβαια σε ακροατήρια 200, 300 φοιτητών). Σημειώνω ότι σε κάποιες σχολές έχει καταργηθεί πλήρως η ξένη γλώσσα, λόγω ελλείψεως ΕΕΔΙΠ Ι, ενώ αρκετοί ΙΔΑΧ καλύπτουν αυτήν την ανάγκη στοιχειωδώς για τα τέσσερα πρώτα εξάμηνα. Κι αφού ώς τώρα το Υπουργείο μιλούσε περί των «καρεκλών» των πρυτάνεων, τώρα, ελπίζω, να διασκέπτεται για τα έδρανα των φοιτητών, ώστε να μην ανατραπεί εν τη πράξει η εθνική συναίνεση, που σε μένα- λάθος να κάνω, να επιτιμηθώ όχι με 33 μετάνοιες αλλά με 60 (όσες και τα χρόνια) και έτι πλέον- θύμισε το αλισβερίσι φοιτητικών παρατάξεων για το ποιός θα «πάρει» πρόεδρο και ποιός γραμματέα. Εκτός κι αν έχει συμβεί ΤΟ ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ. Είθε!

11.30

Το σχόλιό σας απεστάλη με επιτυχία και θα δημοσιευθεί κατόπιν αξιολόγησης από τον αρχισυντάκτη.

Δέσπω Αθ. Λιάλιου 
Mετά από 4.30 ώρες δεν αξιολογήθηκε!- αξιλογήθηκε στις 9.

Επί υβριστικού (της ανωνύμου) σχολίου στο παραπάνω άρθρο του κ. Μπαμπινιώτη, ημέτερο σχόλιο 28-8-11, 9, μη αξιολογηθέν εισέτι:

 Ο κ. τ. Πρύτανης μπορεί, και το λέω ταπεινά σα μαθήτρια (γιατί, αν είχα σπουδάσει στην Αθήνα, θα τον είχα καθηγητή) να έχει μια λαμπρότατη καριέρα τώρα στα νέα ΑΕΙ, καθότι προβλέπεται και μισθός για τους συνταξιούχους καθηγητές, αν διάβασα καλά στο προσχέδιο, γιατί νομοσχέδιο δεν έφτασε ποτέ στα ΑΕΙ. Εξάλλου από πού να το μάθουν οι των ΑΕΙ πρυτανικές αρχές; Δεν συμμετείχαν στα 40 (πάλι αν διάβασα καλά) δείπνα. Πού θα πάει, έστω κι έτσι, θα τη βγάλουνε την άκρη. Όσο για το ΑΠΘ (και την εικόνα του, αν τη χαλούν, τη χαλούν οι καιροσκόποι βεζύρηδες) στην απαίτηση των φοιτητών για αναβολή των εξετάσεων, η Σύγκλητος, στις 24-8-11 το πρωί, τοποθετήθηκε αρνητικά, με πρόταση του κ. Πρύτανη. Εξάλλου ο κ. Μυλόπουλος δεν είχε ενδώσει (κι ήταν ο μόνος από τα επτά υποψήφια πρυτανικά σχήματα πριν από ένα χρόνο) και στην απαίτηση των φοιτητικών παρατάξεων για αναβολή των πρυτανικών εκλογών. Τότε οι υπόλοιποι μιλούσαν για τα «παιδιά» (κι υπάρχουν Πρακτικά για το γεγονός 12/13 (;) Μαϊου 2010), τώρα εκ του ασφαλώς προσπαθούν να απεκδυθούν του παρελθόντος υβρίζοντές τον για κομματισμό ανωνύμως, για φιλοδοξίες ποικίλες, σάμπως και να πρέπει να τους ρωτήσει, ή να πάρει την άδειά τους ή του Υπουργείου. Με τέτοιο ήθος θα έλθει η άλλη μέρα... Ε, με συγχωρείτε, δεν φταίνε τα «παιδιά».

Το σχόλιό σας απεστάλη με επιτυχία και θα δημοσιευθεί κατόπιν αξιολόγησης από τον αρχισυντάκτη.

Δέσπω Αθ. Λιάλιου, Your Voice

Στήλη Βήματος 27-8-11, Τα μάθατε τα νέα; (Ημέτερον Σχόλιον: Your Voice

«Να πάει, να πάει στη Mad Tv, στην εκπομπή «Your voice», έτσι λέω κι εγώ η ανίδεη. Έτσι πρέπει. Και να πάρει μαζί της και συνταξιούχους καθηγητές των νέων ΑΕΙ– όχι γιατί κι εμείς δεν είμαστε ευπειθέστατοι- (όλη τη χρονιά με στοιχεία προμηθεύαμε το Υπουργείο), αλλά να, μπορεί να ενισχύσουν τα επιχειρήματά της- θησαυρός είναι η διαχρονική γνώση, μια ζωή δασκάλα, πιστέψτε με, 38 έτη συναπτά, μη συνυπολογιζομένων των 4,5 με έργο κατ’ αποκοπήν, δηλ. κάτι σαν σύγχρονες ΜΚΟ...). Και της εύχομαι καλή επιτυχία (τί συντοπίτισσα είμαι), δι' ευχών όλων των αγίων πατέρων και όχι μόνο αυτών που επευλογήθηκαν με αποσπάσεις εκπαιδευτικών στις Μητροπόλεις τους. (Τώρα τί διδάσκει ένας εκπαιδευτικός στη Μητρόπολη; Ξέρει ο Θεός: αρκεί, πίστευε και μη ερεύνα, μη τα κάνουμε όλα επιστήμη... Πρβλ. Steve Jobs, είχε ο άνθρωπος πτυχίο;). Και την 3η του Σεπτέμβρη να πάει, αν μου πέφτει λόγος της ανίδεης, και στις πλατείες, κι αυτά παιδιά του Θεού είναι, γιατί να στερηθούν το αγαθό της ενημέρωσης; Έλληνες πολίτες είναι κι αυτά τα καημένα, συν το γεγονός ότι βοηθούν με το ανοιχτό βήμα στην πρακτική μάθηση της ελληνικής γλώσσας από τους μετανάστες, χωρίς μάλιστα να διεκδικούν κονδύλλια προορισμένα για τις ΜΚΟ και την προβολή. Σα θεολόγος, δεν τη βαστά η ψυχή μου τη διάκριση... Αλλά, ως προς το τελευταίο, μπορεί και να σφάλλω, δεν βάζω και το χέρι μου στο Ευαγγέλιο».
Το σχόλιό σας απεστάλη με επιτυχία και θα δημοσιευθεί κατόπιν αξιολόγησης από τον αρχισυντάκτη.

Ξέχασα ότι κάποτε αρθρογράφησα στο ΘΑΡΡΟΣ της Κοζάνης (1973-74). Ένα - ένα μου έρχονται...

Ήδη 28-8-11, ώρα 8 π.χ., και δεν έχει αξιολογηθεί ακόμη.

  
Σκληρή απάντηση της Α. Διαμαντοπούλου στους έλληνες ακαδημαϊκούς που συγκεντρώνουν υπογραφές ξένων καθηγητών κατά του νέου νόμου (ESOS.gr 27-8-11)

( σχόλιό μου):
Υπέγραψαν; Να τους κοπεί ο δείκτης, και, αν δεν δηλώσουν μετάνοια, να τους κοπεί το χέρι κ.ο.κ., και κατ᾽ αναλογία όσοι υπέγραψαν υπέρ να υποχρεωθούν να γράφουν μία επιστολή κάθε μέρα αναφέροντας στην κ. Υπουργό την πορεία εφαρμογής του νέου νόμου.

Δ. Λιάλιου, Σχόλιο για τη χρηματοδότηση των Προγραμμάτων Μεταπτυχιακών Σπουδών

http://www.esos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=13915:259-metaptixiaka-tha-xrimatodotithoun-ap-to-ip-paideias-me-2-ek-eiro

Για τη λειτουργία των Μεταπτυχιακών Προγραμμάτων Σπουδών για τα περισσότερα Τμήματα η χρηματοδότηση είναι δηλ. 9.000Ε (υπάρχουν και κάποια με 4.000Ε), όσα είναι κατά 500Ε επιπλέον τα δίδακτρα που πληρώνει ένας και μόνος φοιτητής σ' ένα όποιο πανεπιστήμιο της Μ. Βρεταννίας (9.500Ε), από 25.000Ε, που ήταν η χρηματοδότηση πριν δύο χρόνια. Καληνύχτα έρευνα, καληνύχτα, αγαπητοί μου μεταπτυχιακοί και υποψ. διδάκτορες. Δυστυχώς γεννηθήκατε σε λάθος εποχή. Δυστυχώς απαντηθήκαμε σε λάθος ώρα. (Σχόλιό μου στο ESOS, ένθ. αν.).

Δ. Λιάλιου, Κομματικοί στρατοί

Επί του Δημοσιεύματος του Βήματος on-linehttp://www.tovima.gr/politics/article/?aid=415776&h1=true, όπου τοποθετείται η κ. Υπουργός Άννα Διαμαντοπούλου, κατατέθηκε το ακόλουθο σχόλιο:

Μπορεί να ομιλεί η κ. Υπουργός προς τους «υποτελείς» της κομματικούς, όχι όμως προς σκεπτόμενους πολίτες, γιατί «Παναγιά» την έκανε πέρυσι η Πανεπιστημιακή κοινότητα να εισαγάγει τη στάθμιση της ψήφου όλων των κατηγοριών των εκλεκτορικών σωμάτων για την ανάδειξη των αιρετών οργάνων (πρυτανικών αρχών, κοσμητόρων, προέδρων), όπου συμμετέχει το 2,5 τοις εκατόν των φοιτητών αλλά λογαριάζεται στο 40 τοις εκατόν του εκλεκτορικού σώματος!, {ήτοι οι κομματικοί στρατοί των «τραπεζιών» της αθλιότητας και ρυπαρότητας στις σχολές και τον περιβάλλοντα χώρο των ΑΕΙ-ΤΕΙ (από αυτούς που στρατολογούνται οι δημοτικοί σύμβουλοι, οι υποψ. βουλευτές, οι υπουργοί και οι πρωθυπουργοί), αυτοί που σε 10 μέρες θα στήσουν πάλι τα «τραπεζάκια» τους πλάϊ σ’ αυτά του Τμήματος Σπουδών για τις εγγραφές των πρωτοετών και θα τρέχουν ώς την Εγνατία για να εγγράψουν ένα «προσήλυτο»}, αλλά «ουκ ηβουλήθη συνιέναι», βόλευε, κατά τα επακολουθήσαντα,  στο Υπουργείο το σύστημα για επιθυμητά (που δεν ήλθαν)  αποτελέσματα. (Τα ίδια μήπως δεν πάνε να κάνουν και τώρα  με τα υπό κατασκευή Συμβούλια Διοίκησης - πυρετός επικρατεί, συνέλληνες, ήδη εντός και εκτός Πανεπιστημίου, και τέτοια είναι η φόρα που δεν μπορούν να κρυβούν- Κατακαημένη Ελλάδα...). Κομματικοί στρατοί κατέβηκαν, λοιπόν, και μάχες έγιναν πέρυσι, μέχρι και δήμαρχοι των δυτικών συνοικιών της Θεσσαλονίκης κουβαλήθηκαν στο ΑΠΘ να υποστηρίξουν «εκλεκτές υποψηφιότητες» υπό την ισχυρά στήριξη υπουργικών θώκων, αλλά το ΑΠΘ επέλεξε πρυτανικές αρχές με το 60 τοις εκατόν των μελών ΔΕΠ. (Να τιμωρηθούν...). Επί των λόγων της κ. Υπουργού έχει ισχύ η παροιμία: «Το δικό σου τ’ όνομα πάρ' το εσύ γειτόνισσα», μόνο που ο καθένας θα κρατήσει το δικό του όνομα εν τοις πράγμασι. Για ένα χρόνο τα Πανεπιστήμια λειτούργησαν, χωρίς καμία διοικητική και ακαδημαϊκή στήριξη του Υπουργείου, με αποτέλεσμα να μείνουν στα συρτάρια του 40 μεταπτυχιακά , πρωτόκολλα συνεργασίας για διεθνή μεταπτυχιακά και διδακτορικά και οι καλύτεροί μας νέοι ερευνητές στο ράφι της αναμονής.

 Δέσπω Αθ. Λιάλιου

Το σχόλιό σας απεστάλη με επιτυχία και θα δημοσιευθεί κατόπιν αξιολόγησης από τον αρχισυντάκτη.

(Σκασίλα μου, αν το αξιολογήσει, εγώ το δημοσιεύω. Ζήτω στα Blogs!)

ΕΚΚΛΗΣΗ ΑΠΘ 17-8-11

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Τηλ. (2310) 997158, 996778 Fax (2310) 996730 e-mail: louizou@ad.auth.gr

Κτίριο Διοίκησης «Κ. Καραθεοδωρή» Α.Π.Θ., Τ.Κ. 541 24, Θεσσαλονίκη

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΕΚΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΥΤΑΝΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ Α.Π.Θ.

ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ

ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

Θεσσαλονίκη, 17/8/2011

Οι Πρυτανικές Αρχές του Α.Π.Θ. λαμβάνοντας υπόψη τη δυσμενέστατη οικονομική και κοινωνική συγκυρία και εκτιμώντας την κατάσταση που επικρατεί στα ελληνικά πανεπιστήμια, εκφράζουν τη βαθιά τους ανησυχία για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αναμένεται να ξεκινήσει η νέα ακαδημαϊκή χρονιά. Συγκεκριμένα:

1. Η διεθνής και εγχώρια οικονομική συγκυρία και οι κοινωνικές επιπτώσεις που αυτή έχει επιφέρει, επιβάλλουν σήμερα περισσότερο παρά ποτέ τη διασφάλιση της αποδοτικότερης λειτουργίας του κράτους και των θεσμών για την υπέρβαση της κρίσης.

2. Η δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα πανεπιστήμια, με τη μείωση του τακτικού προϋπολογισμού τους κατά 50%, θέτει σε κίνδυνο την ομαλή λειτουργία των ιδρυμάτων κατά τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά.

3. Η εκφρασθείσα μέσω των συλλογικών πανεπιστημιακών οργάνων, (Σύγκλητοι, Σύνοδος Πρυτάνεων), έντονη αντίδραση της πανεπιστημιακής κοινότητας για το υπό ψήφιση νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και η επιμονή του Υπουργείου να μη λάβει υπόψη του τις βασικές ενστάσεις και αντιρρήσεις της ακαδημαϊκής κοινότητας σχετικά με α) την αποδυνάμωση της αυτοδιοίκησης των ΑΕΙ, β) τη συγκέντρωση εξουσιών και αρμοδιοτήτων σε όργανα που θα λειτουργούν χωρίς έλεγχο και λογοδοσία, γ) την κατάργηση της εσωτερικής δημοκρατίας και δ) τη διάλυση της δομής των ακαδημαϊκών οργάνων, δημιουργούν δυσοίωνες προβλέψεις για την εξέλιξη αυτής της διελκυστίνδας.

4. Οι δυσλειτουργίες που αναμένεται να επιφέρουν ορισμένες από τις διατάξεις του νομοσχεδίου, εφόσον αυτό ψηφιστεί ως έχει, με κυριότερες αυτές που αφορούν: α) στην κατάργηση θεμελιωδών ακαδημαϊκών μονάδων (Τμημάτων και Τομέων), β) στην επιβάρυνση του κόστους της λειτουργίας των ιδρυμάτων ως αποτέλεσμα της θεσμοθέτησης νέων και δαπανηρών οργάνων και διαδικασιών και γ) στην αμφισβήτηση ή και την παύση των νόμιμα εκλεγμένων ακαδημαϊκών αρχών, (πρυτάνεις, κοσμήτορες, πρόεδροι Τμημάτων και διευθυντές Τομέων), αναμένεται να αποδιοργανώσουν την ακαδημαϊκή λειτουργία και να ναρκοθετήσουν τις ακαδημαϊκές δραστηριότητες.

Τα πανεπιστήμια χρειάζονται μεταρρύθμιση στην κατεύθυνση της βελτίωσης και αναβάθμισης των ακαδημαϊκών τους λειτουργιών. Για να εμπεδωθεί όμως μια μεταρρύθμιση χρειάζονται πανεπιστήμια ανοικτά και σε πλήρη λειτουργία, καθώς και μια ακαδημαϊκή κοινότητα που να επιδιώκει τη συγκεκριμένη αλλαγή. Καμία μεταρρύθμιση δε μπορεί να επιτύχει χωρίς τη συναίνεση και τη συμμετοχή αυτών που πρόκειται να την εφαρμόσουν.

Οι Πρυτανικές Αρχές του Α.Π.Θ. απευθύνουν έκκληση προς την Υπουργό Παιδείας κα Άννα Διαμαντοπούλου, έστω και την ύστατη στιγμή, να επιδιώξει τη συναίνεση της πανεπιστημιακής κοινότητας για τη μεταρρύθμιση των ΑΕΙ με βάση τις προτάσεις που αυτά έχουν υποβάλει, διασφαλίζοντας με τον τρόπο αυτόν τόσο την κοινωνική γαλήνη στα ιδρύματα, όσο και την ομαλή ακαδημαϊκή τους λειτουργία, προϋποθέσεις που είναι αναγκαίες για να μπορέσουν τα πανεπιστήμια να επιτελέσουν την αποστολή τους στη μεγάλη υπόθεση της εξόδου από την ύφεση και της δημιουργίας ενός νέου και βιώσιμου μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής ευημερίας.

Η κρίσιμη ιστορική στιγμή δεν επιδέχεται πολώσεις και οξύνσεις, αλλά επιβάλλει συνέργειες, συνεννοήσεις και συναινέσεις.

Ο Πρύτανης του ΑΠΘ, Καθηγητής Γιάννης Α. Μυλόπουλος

Οι Αντιπρυτάνεις:

Καθηγητής Γιάννης Δ. Παντής

Καθηγήτρια Δέσπω Αθ. Λιάλιου

Καθηγήτρια Σοφία Α. Κουίδου-Ανδρέου

____________________________________________

Με την παράκληση να δημοσιευθεί ή να μεταδοθεί

Γ. Μυλόπουλος, Και ο Λουμίδης...στους καφέδες

Η πρωτοβουλία του δημάρχου Θεσσαλονίκης, του φίλου Γιάννη Μπουτάρη, να πρωτοστατήσει στην κίνηση 80 επιφανών πολιτών που υποστηρίζουν το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας για τη… μεταρρύθμιση στα ΑΕΙ, με έβαλε κατακαλόκαιρο σε σκέψεις. Διότι για να υποστηρίζουν όλοι αυτοί οι ανιδιοτελείς κατά τεκμήριο άνθρωποι, ότι η συμμετοχή εξωπανεπιστημιακών και δη επιχειρηματιών στη διοίκηση των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων είναι το κλειδί για την επίτευξη του μεγάλου στόχου της σύνδεσης των πανεπιστημίων με την κοινωνία, οπωσδήποτε κάτι θα γνωρίζουν περισσότερο από τους πανεπιστημιακούς.

Η επιμονή μάλιστα τόσων έμπειρων ανθρώπων της αγοράς και της δράσης ότι η κατάργηση της δημοκρατικής εκλογής των πανεπιστημιακών αρχών θα εξολοθρεύσει την κομματικοποίηση και τη συναλλαγή που επικρατεί στα πανεπιστήμια, οπωσδήποτε δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Και μάλιστα ίσως είναι η ευκαιρία να αξιοποιηθεί για την καταπολέμηση και άλλων παθογενειών της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας.

Με δεδομένο λοιπόν ότι ένας από τους μεγάλους στόχους της Θεσσαλονίκης είναι το άνοιγμά της στις αγορές των Βαλκανίων, μήπως θα έπρεπε η πανεπιστημιακή εμπειρία να μεταφερθεί και στην τοπική αυτοδιοίκηση; Μήπως δηλαδή κατ' αντιστοιχία με την αξιοποίηση εξωπανεπιστημιακών στη διοίκηση των πανεπιστημίων, η συμμετοχή προσωπικοτήτων από τα Βαλκάνια στη διοίκηση του δήμου της Θεσσαλονίκης, θα ενίσχυε αποφασιστικά το άνοιγμα της συμπρωτεύουσας στον ευρύτερο περίγυρό της;

Μήπως δηλαδή ένας Τούρκος αντιδήμαρχος τουρισμού θα ενίσχυε τις μετακινήσεις από τη γειτονική χώρα, ενδυναμώνοντας την τοπική οικονομία σε μια δύσκολη εποχή; Και μήπως ένας αντιδήμαρχος διεθνών σχέσεων από τα Σκόπια, θα συνέβαλε στο άνοιγμα της εσωστρεφούς Θεσσαλονίκης στον Βαλκανικό περίγυρο; Οσο για τον ίδιο το δήμαρχο, μήπως η αντιμετώπιση του κομματισμού και των λοιπών συναλλαγών που εμφυλλοχωρούν και στις δημοτικές εκλογές, βρίσκεται στον διορισμό του και μάλιστα από το δημοτικό συμβούλιο στο οποίο θα συμμετέχουν πλέον και προσωπικότητες εκ Βαλκανίων; Πως θα μας φαίνονταν δηλαδή ένα δημοτικό συμβούλιο αποτελούμενο κατά το ήμισυ από Θεσσαλονικείς και κατά το ήμισυ από προσωπικότητες του εξωτερικού, να διόριζε τον δήμαρχο της πόλης; Και μάλιστα μετά από διεθνή διαγωνισμό, ώστε να προσελκυθούν προσωπικότητες διεθνούς κύρους; Μήπως έτσι όχι μόνον η πόλη θα ήταν καθαρότερη, αλλά θα αντιμετωπίζονταν αποτελεσματικά και τα προβλήματα της ύφεσης και της ανεργίας;

Κι αφού το μοντέλο δουλέψει σε πανεπιστήμια και τοπική αυτοδιοίκηση, γιατί η εφαρμογή του να μην επεκταθεί και στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης της χώρας; Μήπως δηλαδή η ενίσχυση του Ελληνικού Κοινοβουλίου με Ευρωπαίους, Ασιάτες, Αφρικανούς και Αμερικανούς βουλευτές, οι οποίοι θα επιλέγονται από τους Ελληνες συναδέλφους τους, θα ενίσχυε το άνοιγμα της χώρας μας στις διεθνείς αγορές; Και τέλος, σε μια χώρα με πανθομολογούμενη την αποτυχία του πολιτικού συστήματος, μήπως ο διορισμός του πρωθυπουργού από το μικτής σύνθεσης Κοινοβούλιο, μετά από διεθνή προκήρυξη της θέσης, θα ήταν το αποφασιστικό χτύπημα στην απομόνωση της Ελλάδας, όσο και στο κομματικό και πελατειακό κράτος που μας οδήγησε στη χρεοκοπία;

Επιχειρηματίες λοιπόν στη διοίκηση των πανεπιστημίων, Τούρκοι και Σκοπιανοί στο δημοτικό συμβούλιο της Θεσσαλονίκης και -γιατί όχι;- Γερμανός πρωθυπουργός στην Ελλάδα είναι, σύμφωνα με όσους υποστηρίζουν το νομοσχέδιο του υπουργείου της Παιδείας, η λύση στα προβλήματα που μας ταλανίζουν…

Ευτυχώς που υπάρχει το Σύνταγμα. Και δεν εννοώ την πλατεία των αγανακτισμένων, μην πάει ο νους σας στο κακό. Εννοώ το Σύνταγμα της Ελλάδας. Το οποίο προστατεύει τόσο την εθνική ανεξαρτησία της χώρας μας, όσο και την αυτοδιοίκηση των Δήμων και των Πανεπιστημίων της. Που σημαίνει ότι όπως ο πρωθυπουργός και οι βουλευτές της Ελλάδας πρέπει απαραιτήτως και να προέρχονται, αλλά και να εκλέγονται από το σώμα των ελλήνων πολιτών, έτσι και οι δημοτικοί σύμβουλοι και οι δήμαρχοι, όπως και οι ασκούντες διοίκηση στα ΑΕΙ και οι πρυτάνεις, πρέπει οπωσδήποτε να προέρχονται, αλλά και να εκλέγονται από τα εκλογικά σώματα των Δήμων και των πανεπιστημίων τους αντιστοίχως.

Οπως έλεγαν παλιά, ο καθείς εις το είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες…

Από το Βήμα-on Line, 8-8-11

Σχόλιο, όταν η σκοπιμότητα περισσεύει το λόγο έχει ο Αριστοφάνης

Μπαίνοντας στα σχόλια σήμερα του Βήματος μέσα σε 1 λεπτό είδαν τα μάτια μου 300 like σε αρνητικό σχόλιο, τέτοια ηλεκτρονική προπαγάνδα κσι χακεριά είχαμε να ξαναδεί από τον Ακαδημαϊκό Λόγο, παραμονές των πρυτανικών εκλογών πριν από ένα και χρόνο. Να υπάρχει τέτοια χειραγώγηση, μόνο η Παναγία, μέρες που είναι μπορεί να μας λυπηθεί. Ζήτω τα  Βlogs.

Γ. Ζωγραφίδης, Οι επτά εξωτερικοί και το χαμένο μέτρο

 Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο dialogos-dep του ΑΠΘ. Προσωπική μου τοποθέτηση είναι ότι αποτελεί υπόδειγμα μιας υψηλής διανοητικής και ερμηνευτικής παραγωγής αποδεικτικού λόγου.

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=414222

Στο δημοσίευμα στο «Βήμα» (7/8), πέρα από τη δημοσιογραφική επικοινωνιακή προσωποποίηση (Μπουτάρης εναντίον Μυλόπουλου), ο δήμαρχός μας διατυπώνει επιχειρήματα επιθετικά προς τον Πρύτανη του ΑΠΘ, αν και οι περισσότερες δηλώσεις μοιάζει να μιλούν αδιαφοροποίητα για «τους πανεπιστημιακούς». Δεν με νοιάζει αν τα δύο πρόσωπα ήταν φίλοι και θα τα χαλάσουν ή θα τα ξαναβρούν –αυτά ανθρώπινα είναι. Να δούμε πώς επιχειρηματολογεί ο δήμαρχός μας και οι άλλοι, αφήνοντας κατά μέρος τις βολικές και παραπλανητικές προσωποποιήσεις; Αφού πω ότι συμφωνώ με την αρχική πρόταση της δημοσιογράφου, ότι αυτό αφορά την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ζωή της πόλης, ότι οι δηλώσεις αυτές δεν στηρίζουν με καλό τρόπο το κείμενο που υπέγραψαν, και αφού σημειώσω ότι σε προηγούμενο μαίηλ μου είχα υποστηρίξει, και συνεχίζω να υποστηρίζω, το δικαίωμα του δημάρχου να παρεμβαίνει, έστω και με άδικες γενικεύσεις.

(1)    «Το να θέλουμε να μείνουμε στη μιζέρια που επικρατεί σήμερα και το να αντιδρούμε απλώς για να μη χάσουμε την εξουσία μας είναι απαράδεκτο. Είναι δείγμα αυθαιρεσίας. Οι πανεπιστημιακοί κατηγορούν την κυβέρνηση για “πραξικοπηματική απόφαση” και δεν καταλαβαίνουν ότι οι ίδιοι βλάπτουν την κοινωνία με τις απειλές τους»
-- Έγινε τόση συζήτηση που έφτασε και σε ακραία σημεία, αλλά προσκόμισε τόσες σκέψεις, επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα. Η συμπύκνωσή της από τον δήμαρχο είναι παραπλανητική, εκτός αν ενημερώνεται μόνο για τις ‘επαναστατικές’ αντιδράσεις προς το νομοσχέδιο. Αυτό κατάλαβε από τη στάση όλης της πανεπιστημιακής κοινότητας; Όμως πολιτικός είναι, άρα πολιτική και η κρίση του.

(2)    «Με ποια λογική ένας οργανισμός 50.000 φοιτητών μπορεί να διοικείται από εξαιρετικούς κατά τα άλλα- καθηγητές οι οποίοι όμως δεν έχουν διοικητικές ικανότητες;»
--Αυτό είναι σωστό ως γενική παρατήρηση, αλλά πέραν τούτου; Μια πρώτη απάντηση είναι ‘ας διοικείται από καθηγητές με διοικητικές ικανότητες’. Φαντάζομαι θα δέχεται ότι αυτού του είδους οι ικανότητες δεν ανήκουν μόνο σε μία κατηγορία πολιτών (π.χ. επιχειρηματίες). Επιπλέον: Πώς αποφαίνεται ότι οι καθηγητές που διοικούν (ποιοι, πότε, πού) δεν έχουν τέτοιες ικανότητες; Τους έχει αξιολογήσει; Αν κρίνει εξ αποτελέσματος, το εύκολο θα ήταν να του ανταπαντήσει κάποιος, «πόσο μάλλον έναν δήμο 500.000 πολιτών», αλλά αυτό θα ήταν πολύ εύκολο. Σημασία έχει, λοιπόν, από μία γενική παρατήρηση να μας υποδείξει κάποια ορθή λύση.

Και οι επιχειρηματίες, που προφανώς (όλοι) αυτοί γνωρίζουν από διοίκηση: πώς πιστοποιείται η γνώση τους; Εξ ορισμού; Εξ αποτελέσματος; Εξάλλου, οι εξωτερικοί θα είναι και άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών. Πιστεύει ότι αυτοί, π.χ. οι ποιητές έχουν ως τέτοιοι διοικητικές ικανότητες, και περισσότερες από των πανεπιστημιακών; Νομίζει ότι με τον νέο νόμο δεν θα διοικούν οι χωρίς διοικητικές ικανότητες πανεπιστημιακοί αλλά οι επιχειρηματίες; Κατ’ αρχάς οι επτά πανεπιστημιακοί θα συνεχίζουν να διοικούν. Επιπλέον, μάλλον δεν άκουσε την Υπουργό, η οποία δήλωσε στη ΝΕΤ (28/7): «Οι εξωτερικοί δεν θα διοικούν. Θα συνεδριάζουν 5-6 φορές το χρόνο, έχοντας συγκεκριμένες ελεγκτικές αρμοδιότητες και θα παίζουν καθοριστικό ρόλο στην επιλογή του Πρύτανη». Άρα; Μήπως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο τα σκέφτεται; Όμως πολιτικός είναι, άρα πολιτική και η κρίση του.

(3)    «Ειδικά για τη Θεσσαλονίκη που έχει 120.000 φοιτητές, χίλια ευρώ να ξοδέψει κάθε φοιτητής τον μήνα διατίθενται 120 εκατομμύρια ευρώ μηνιαίως στην οικονομία της πόλης! Υπό αυτή την έννοια όλοι οι κάτοικοι, οι διανοούμενοι και οι επιχειρηματίες ως τον τελευταίο... ταβερνιάρη δικαιούνται να έχουν λέγειν.»
-- Προσπερνώ ως τυπογραφικό λάθος το «λέγειν» (γρ. «λόγο») και ρωτώ: Τελικά η Θεσσαλονίκη πόσους φοιτητές έχει; Άλλα λέει η Υπουργός, άλλα ο πρύτανης, άλλα ο δήμαρχος. Αλλά το επιχείρημα δεν το συλλαμβάνω: επειδή οι φοιτητές ξοδεύουν τόσα χρήματα και κάνουν ‘πλούσιους’ «κατοίκους, επιχειρηματίες και ταβερνιάρηδες», όλοι οι τελευταίοι εξ αυτού του γεγονότος θα πρέπει να έχουν λόγο για το πώς να διοικούνται τα ΑΕΙ; Δηλαδή και θα έχουν πελάτες τους φοιτητές και θα τους διοικούν! Δεν μου φαίνεται και πολύ σοβαρό! Κι εγώ υποστηρίζω ότι πρέπει να συμμετέχει ο κάθε πολίτης στον διάλογο για τα ΑΕΙ, όχι όμως για τέτοιον λόγο!!

Και μάλιστα γιατί τώρα, που οδεύουμε στο τέλος, απλώς διακηρύσσουν ότι πρέπει να έχουν λόγο; Πού ήταν/είναι ο συγκεκριμένος λόγος τους; Γιατί δεν συμμετείχαν ως τώρα στη δημόσια διαβούλευση; Περιμένουμε ιδέες τους και μάλιστα για θέματα που τους αφορούν άμεσα. Να προτείνουν στο Υπουργείο πιο αντικειμενικά κριτήρια για τους ίδιους, τους επτά εξωτερικούς. Π.χ. στον επιχειρηματικό ή στον πνευματικό κόσμο της πόλης, τι σημαίνει αναγνώριση και διάκριση; Ώστε οι επτά εσωτερικοί να έχουν κάποια ιδέα. Να μπουν στη συζήτηση, όχι ρητορικά να λένε ‘γιατί να μην συμμετάσχω κι εγώ!’. Ο πολιτικός δεν έχει μόνο κρίση, πράττει βάσει αυτής.

(4) Ο πρώην πρόεδρος του ΣΒΒΕ (και ενεργός πολίτης) αποφαίνεται, εξίσου γενικευτικά, ότι «ο καθηγητής κοιτά να είναι αρεστός στο περιβάλλον του για να γίνει αύριο κοσμήτορας ή βουλευτής».
-- Θα ήταν εύκολο να του ανταπαντήσει κάποιος: εννοείτε σε αντίθεση προς τους επιχειρηματίες που υπό τις τωρινές συνθήκες ποτέ δεν επιδιώκουν ανάλογες σχέσεις με την πολιτική εξουσία για να κάνουν τη δουλειά τους. Αλλά κι αυτό θα ήταν πολύ εύκολο ως απάντηση. Πάντως, η κατακριτέα αυτή κίνηση που περιγράφει, αφορά δυνάμει όλους από όλους τους χώρους που θέλουν να κατακτήσουν αξίωμα –άρα δεν χαρακτηρίζει (και καταδικάζει) ειδικά το πανεπιστήμιο.

(5) Ο δε ιστορικός της πόλης βρίσκει ιστορικό προηγούμενο στα σχολεία επί Τουρκοκρατίας που διοικούνταν από τους ψηφισμένους εκπροσώπους της κοινότητας και όχι από τους διδάσκοντες, και «δεν αποτελούσαν πυρήνα δημιουργίας δημοσίου χρέους όπως τα σημερινά ΑΕΙ».  Δημοσίου ασφαλώς όχι, αφού τα χρηματοδοτούσε η ίδια η κοινότητα και δεν νομίζω να αφαιρούσαν πλούτη από την Υψηλή Πύλη. Ιδιωτικού μήπως; Ή τότε οι ιδιώτες είχαν την εθνική ανιδιοτέλεια να χρεωθούν και για την παιδεία και δεν τους ένοιαζε ούτε περίμεναν το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο για να δράσουν;

(6) Η ΓΓ σημαντικού μουσείου τονίζει: «Δικαιολογημένα κατηγορούν το Πανεπιστήμιο ότι έχει αποκοπεί από την κοινωνία και αναπαράγει μέσω ενός κλειστού κύκλου ένα σαθρό σύστημα, που συχνά βασίζεται στη συναλλαγή. Μόνο με τη συμμετοχή των “ενεργών πολιτών” θα μπορέσει η πόλη να ξαναέρθει σε επαφή με το Πανεπιστήμιο.»
-- Αφήνω τη γενίκευση, ως συνηθισμένη πια υπερβολή. Αλήθεια, εγώ γιατί είχα την εντύπωση ότι στον χώρο της τέχνης και των μουσείων η συμμετοχή των πανεπιστημιακών δεν είναι αμελητέα, από διοικητικές θέσεις και ό,τι άλλο; Αυτό συμβαίνει χωρίς να έρθουν σε επαφή με την κοινωνία; Και τι εμπόδισε τους «ενεργούς πολίτες» να δράσουν και να αποκατασταθεί η επαφή; Μια γενική εκτίμηση περί απόσταση ΑΠΘ και πόλης δεν την αναγάγουμε τόσο εύκολα στο «σαθρό σύστημα» του ΑΠΘ. Ποιος λέει ότι ένα σαθρό πανεπιστήμιο δεν είναι διαπλεκόμενο με την πόλη του; Απεναντίας! Θα διαπλακεί με ό,τι σαθρό υπάρχει σ’ αυτήν (εκτός αν δεν υπάρχει).
*
Και μια και τα επιχειρήματα είναι πολιτικά να ρωτήσω ένα τελευταίο, ως δημότης της πόλης μας: Ο δικός μας πρύτανης, ανεξαρτήτως προσωπικών του πεποιθήσεων, οφείλει να προβάλει και να στηρίξει την όποια απόφαση της Συγκλήτου, στην οποία και λογοδοτεί. Ο Δήμαρχος ποιων θεσμικών οργάνων τη γνώμη ή απόφαση μεταφέρει; Πήρε απόφαση το Δημοτικό Συμβούλιο, η παράταξή του, ήταν θέσεις του προγράμματός του όταν κατέβηκε για Δήμαρχος, είναι η θέση των δημοτών του; Αν είναι δική του προσωπική θέση είναι αναφαίρετο δικαίωμά του να την λέει και να την προβάλλει, αλλά να μας το πει. Είχε δηλώσει ότι ως δήμαρχος δεν πρέπει και δεν θέλει να κάνει εξωτερική πολιτική, φαντάζομαι το ίδιο θα συμβαίνει και με την εκπαιδευτική  για τα ΑΕΙ.

Γιατί ο δήμαρχος και ορισμένοι συμπολίτες μας θέλουν να παρουσιάσουν ότι οι πανεπιστημιακοί είναι τέτοιο και μόνο τέτοιοι (μα, μετά με ποιους θα συνεργαστούν;), άρα η δική τους συμμετοχή τους στη διοίκηση του ΑΠΘ είναι αναγκαία και μόνο καλά θα φέρει; Αν δεν κάνω λάθος, ονόματα επιχειρηματιών που υπογράφουν είναι πασίγνωστα για την κομματική τους ένταξη, τη συμμετοχή τους σε διαφόρων ειδών εκλογές… Και καλά κάνουν ως πολίτες. Μην όμως προσπαθούν να μας πείσουν ότι έχουμε αφενός τους ανίδεους από διοίκηση και κομματικά εξαρτημένους πανεπιστημιακούς και από την άλλη τους επιτυχημένους διοικητικά και ανεξάρτητους επιχειρηματίες! Υπάρχουν και όρια στις κατηγοριοποιήσεις. Όπως υπάρχουν πανεπιστημιακοί τέτοιοι (και πιθανώς χειρότεροι), ανάλογα δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι υπάρχουν και στον επιχειρηματικό κόσμο (αποτυχημένοι, χρεωκοπημένοι, μέτριοι, υπόδικοι, παράνομοι κτλ.). Το λιγότερο που μπορεί να κάνουν όσοι παρουσιάζονται ότι θέλουν να προσφέρουν είναι να μην υπονοούν ότι είναι αναγκαίοι για τη σωτηρία κάποιων κακών άλλων! Αλλά πολιτική δράση έχουν και πολιτική είναι η κρίση τους.

Κρίμα. Αλλά πάντα υπάρχουν άνθρωποι που και καλές ιδέες έχουν την τάση να τις υποστηρίζουν απαξιώνοντας όχι μόνο τον αντίπαλο αλλά και τον υποτιθέμενο αυριανό συνεργάτη. Αν υπάρχουν πανεπιστημιακοί που πολώνουν τις καταστάσεις, είναι το ίδιο εύκολο να βρεθούν από κάθε μεριά και άλλοι τέτοιοι. Είπαμε να έχουμε δίπλα μας, μέσα μας την τοπική κοινωνία, και προφανώς φταίμε για ό,τι μπορούσαμε και δεν κάναμε προς αυτή την κατεύθυνση (ανεξάρτητα από 15μελή). Οι προσδοκίες των εξωτερικών να συμμετάσχουν στη διοίκηση του ΑΠΘ είναι θεμιτές στο καινούργιο πλαίσιο και ίσως κερδίσουμε όλοι. Και μπορεί να συμβεί και αυτό! Αλλά αν συμβεί, θα συμβεί ΠΑΡΑ τις κακές δηλώσεις που σπεύδουν να κάνουν ορισμένοι, πράττοντας πολιτικά. Η επιδιωκόμενη συστράτευση δεν ξεκινά με φίλια πυρά, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής.

Προτιμώ να συγκρατήσω μια παλιότερη αυτοκριτική δήλωση του δημάρχου μας, κι ελπίζω να την θυμάται ο ίδιος και να σταθεί παράδειγμα σε πολλούς από τους υπογράφοντες. Είχε πει την άνοιξη στο Χημείο του ΑΠΘ: «Και εδώ φταίει και η επιχειρηματική τάξη της πόλης μας διότι για δεκαετίες όταν μιλάει για την ανάπτυξη μιλάει για την ΔΕΘ και δεν έχει σχεδόν τίποτα να πει για το ΑΠΘ.» Βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Και βέβαια είχε ευθαρσώς δηλώσει ότι δεν ενδιαφέρεται να συμμετάσχει ο ίδιος σε Συμβούλιο του ΑΠΘ. Ας μείνω σ’ αυτό.

ΓΖ

ΥΓ. Ως προς την απάντηση του πρύτανή μας: ο αριθμός των υποστηρικτών του νομοσχεδίου, όπως εικάζεται, δεν είναι ισχυρό στοιχείο ως προς το συζητούμενο. Ούτε το ότι τη δήλωση την υπέγραψαν κυρίως επιχειρηματίες. Μπορεί σε πέντε μέρες να την υπογράψουν και πενήντα ποιητές –πάλι δεν θα σημαίνει κάτι διαφορετικό ως προς την ουσία της δήλωσης. Ότι οι επιχειρηματίες μπορεί να είναι επίδοξα μέλη ισχύει, αλλά δεν είναι μεμπτρό –αν και μπορεί αρκετοί να είχαν την τελευταία πενταετία την «οποιαδήποτε οικονομική σχέση» με το ΑΠΘ, οπότε να αποκλείονται! Ως προς το τελευταίο για τα σκουπίδια: ε, όλοι οι παράγοντες της πόλης (από τον π.περιφερειάρχη, τον μητροπολίτη, τον δήμαρχο κ.ά.) πολυπράγμονες είναι. Τόχει η πόλη φαίνεται, γι’ αυτό και τα τόσα σκουπίδια.

Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι.

Γεώργιος Ζωγραφίδης, Αν. Καθηγητής ΑΠΘ (Με την άδειά του)