AGGELIOFOS

ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΑΛΑΜΕ

asalames@ekdotiki.gr

Η Δέσπω Λιάλιου ανήκει στους ανθρώπους που ξεχώρισαν για την προσφορά τους στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Στη μακρά θητεία της ως καθηγήτρια Ερμηνείας των Δογματικών Κειμένων στο Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ έχει λάβει μόνο θετικά σχόλια για την αφοσίωση και το έργο της. Από το νέο της «μετερίζι» πλέον, ως αντιπρύτανης, καλείται να συνεχίσει να εργάζεται με την ίδια ζέση για ένα καλύτερο πανεπιστήμιο. Ακόμη κι αν οι εποχές δε βοηθούν.

Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στην απόφαση να βάλετε υποψηφιότητα στις πρυτανικές εκλογές;

Για τους συναδέλφους στη Σχολή και ειδικότερα για τους μεταπτυχιακούς φοιτητές και τους υποψήφιους διδάκτορές μου ήταν έκπληξη η συμμετοχή σε υποψήφιο πρυτανικό σχήμα, καθώς γνωρίζουν την αφοσίωσή μου στον καταρτισμό στελεχών της θεολογικής επιστήμης, η δε πιθανότητα εκλογής θα σήμαινε απομάκρυνση από ένα συνεπή τρόπο ακαδημαϊκής βιωτής. Πάντως δεν προβληματίστηκα ιδιαίτερα, γιατί μου ήταν εγγύηση ο ίδιος ο νέος πρύτανης, καθ. Γιάννης Μυλόπουλος, καθώς γνώριζα την τιμιότητα και το αφτιασίδωτο ακαδημαϊκό του ήθος από την εποχή που ήταν πρόεδρος του ΕΣΔΕΠ.

Ποιες είναι οι άμεσες προτεραιότητές σας, αναλαμβάνοντας τα νέα σας καθήκοντα;

Στο Αριστοτέλειο βρίσκεται σε εξέλιξη η έγκριση α) του ΠΔ για το οργανόγραμμα των υπηρεσιών του, και β) του Εσωτερικού Κανονισμού. Τα δύο κείμενα θα συζητηθούν επαρκώς, ώστε να αποτελέσουν όχημα αποτροπής μεν της αυθαιρεσίας, λειτουργίας δε της διαφάνειας κατά τη διοίκηση και την εκπαιδευτική διαδικασία με παράλληλη μηχανοργάνωση όλων των υπηρεσιών. Με την ολοκλήρωση της εσωτερικής αξιολόγησης των τμημάτων και τη δρομολόγηση της εξωτερικής απαιτείται να υποστηριχθούν μια σειρά δράσεων, όπως η αναθεώρηση των προγραμμάτων σπουδών, η κωδικοποίηση των γνωστικών αντικειμένων κατά τα διεθνή πρότυπα, η ενίσχυση του Τμήματος Σπουδών, ώστε να αξιοποιηθεί το φοιτητικό δυναμικό όλων των επιπέδων στην εκπαιδευτική και ερευνητική διαδικασία με την καθοδήγηση των μελών ΔΕΠ, ιδίως των νεότερων, που έχουν έναν αστείρευτο δυναμισμό. Σ' αυτό το πλαίσιο θα ενισχυθούν αμέσως δράσεις για τη στήριξη της ερευνητικής δραστηριότητας των νεότερων μελών ΔΕΠ, με προοπτική τη μόνιμη παρουσία τους στο διεθνές επιστημονικό περιβάλλον. Εξάλλου «με το καλημέρα» στην Πρυτανεία πρέπει να είμαστε έτοιμοι για το συντονισμό του διαλόγου εν όψει του «Καλλικράτη» για την ανώτατη εκπαίδευση, που έχει εξαγγείλει η υπουργός Παιδείας.

Οντας καθηγήτρια του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας, ποια είναι η άποψή σας για τον τρόπο που διδάσκεται η επιστήμη της Θεολογίας εν έτει 2010;

Ενώ, κατά βάση, οι Θεολογικές Σχολές έχουν οργανώσει την έρευνα και τις υποδομές τους, ιδίως εμείς εδώ στη Θεσσαλονίκη, που διαθέτουμε μία από τις μεγαλύτερες θεολογικές βιβλιοθήκες, δεν κατορθώσαμε να κάνουμε προσβάσιμο το θεολογικό επιστητό στην ελληνική κοινωνία, η οποία, όπως είναι φυσικό, επηρεάζεται από ποικίλους παράγοντες. Ο αυτοσχεδιασμός που χαρακτηρίζει γενικά τα εκπαιδευτικά μας πράγματα πλήττει και τη θεολογία, για το περιεχόμενο της οποίας έχουν λόγο οι πάντες, σοφοί και αμαθείς, ευσεβείς και ασεβείς και οι εκάστοτε αρχιεπισκοπικές «αυλές».

Ποια πρέπει να είναι η θέση της πανεπιστημιακής κοινότητας σε μία δύσκολη εποχή κοινωνικά και οικονομικά, όπως η σημερινή;

Θα πρέπει να είναι επινοητική ως προς την αξιοποίηση των κοινών χρημάτων με παράλληλη εντατικοποίηση της έρευνας, ώστε να αποτελέσει αυτή κινητήρια δύναμη για την αναδιάρθρωση της παραγωγής σε όλους τους τομείς.

Μπορεί το ελληνικό πανεπιστήμιο να εκφράσει άποψη απεγκλωβισμένο από τις παραταξιακές σκοπιμότητες;

Το κατορθώσαμε προεκλογικά και θα το επιχειρήσουμε από την αρχή της θητείας μας, με πρώτη ευκαιρία την υποδοχή των πρωτοετών φοιτητών, τους οποίους θα υποδεχθεί συντονισμένα το Τμήμα Σπουδών και όχι τα «τραπεζάκια» των παρατάξεων. Οσο νωρίτερα καταλάβουμε όλοι μας ότι έχει κλείσει ο κύκλος της μεταπολίτευσης, τόσο γρηγορότερα θα βρούμε το δρόμο της δημιουργίας και της κοινωνικής συνοχής.

Με μία δόση αυτοκριτικής, θα έπρεπε οι πανεπιστημιακοί να είναι λιγότερο προκλητικοί στην εικόνα που περνούν στους φοιτητές, αλλά και στην υπόλοιπη ελληνική κοινωνία;

Είναι λίγες οι περιπτώσεις των πανεπιστημιακών που φέρονται προκλητικά, οι περισσότεροι έχουμε μία ασκητική αφοσίωση στην επιστήμη και τη διδασκαλία. Είμαστε άνθρωποι με σπουδές, με συνδρομή στα κοινά του πανεπιστημίου αμισθί και ατέλειωτες ώρες εργασίας πάνω στην έρευνα των υποψήφιων διδακτόρων μας. Εκείνο που προκαλεί και τους φοιτητές μας και την κοινωνία είναι τα φαινόμενα της οικογενειοκρατίας και του νεποτισμού, φαινόμενα ολόκληρης της νεοελληνικής κοινωνίας. Πήραμε, ως λαός, τη ζωή μας λάθος, που λέει κι ο ποιητής.

Μπορεί το ελληνικό πανεπιστήμιο να εμπνεύσει έναν νέο που είναι αντιμέτωπος με το φάσμα της ανεργίας από τα σχολικά του χρόνια;

Προέρχομαι από πάμπτωχη αγροτική οικογένεια και έχω πεινάσει στη ζωή μου, όμως η γενιά μου είχε πίστη στο όραμα της παιδείας για καλυτέρευση του κόσμου, για ενδυνάμωση της κοινωνικής αλληλεγγύης και δικαιοσύνης. Δεν είναι μέγιστο πρόβλημα η ανεργία, η έλλειψη ελπίδας είναι το πρόβλημα, το έγκλημα χωρίς τιμωρία. Θα φανώ, ίσως, φαιδρή, ξαναθυμίζοντας το αρχαίο σύνθημα «ψωμί, παιδεία, ελευθερία».
agelioforos.gr, 5-9-10