Απουσίες από την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο

Μια βδομάδα σχεδόν πριν από την έναρξη της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου ανακοινώθηκε από τέσσερις εκκλησίες ότι δεν θα προσέλθουν. Λυπηρό, γιατί δίνουν την εντύπωση ότι άλλα έχουν στο νου τους, καθώς οι λόγοι που ανακοίνωσαν είναι τελείως προσχηματικοί και ουδόλως ουσιαστικοί. Να υποθέσει κανείς ότι το πρόσφατο κοινωνικοπολιτικό καθεστώς επηρεάζει ακόμη την αυτόνομη πορεία αυτών των τοπικών εκκλησιών; Ίσως. Ίσως και η ταραγμένη εποχή μας. Όμως, θα περίμενε κανείς περισσότερη υπευθυνότητα, γιατί όλοι οι Ορθόδοξοι αναμέναμε να ζήσουμε την ενότητα και στην κορυφή, αυτή που ζούμε στην καθημερινότητα όλοι οι Ορθόδοξοι, παρά τις κάποιες επίσημες διασπάσεις, όπως αυτήν στην Ουκρανία και τα Σκόπια, όπως στη Διασπορά. Όλοι οι Ορθόδοξοι, αδιακρίτως, στη βάση έχουμε κοινωνία πίστεως και κοινωνία Θ. Ευχαριστίας, χωρίς να λογαριάζουμε τί συμβαίνει στην κορυφή. Μπαινοβγαίνουμε και κοινωνούμε στις Ορθόδοξες εκκλησίες, όπου βρεθούμε σ᾽ όλη τη γη. Αυτό είναι το θαύμα της ενότητος των Ορθοδόξων. Όποιος το εκφράσει και στην κορυφή, κέρδισε τη συνέχεια της ιστορίας του εκκλησιαστικού σώματος πέραν πάσης διακρίσεως. Ασφαλώς υπάρχουν ετερόκλιτες προσεγγίσεις, «επαγγελματίες» αναλυτές, μπλόκς που νομίζουν ότι «κερδίζουν» με ύβρεις προς τους εκφραστές αντίθετων απόψεων, αιρεσιολόγοι «επαγγελματίες», τυχοδιώκτες των πολιτικών και εκκλησιαστικών συγκυριών, απατεώνες εις βάρος του κοινωνικού σώματος, το ίδιο φασίστες της αποκλειστικότητας με όσους κατηγορούν για φονταμενταλισμό και ακαμψία. Πάντα συνέβαιναν αυτά, γιατί η Εκκλησία πορεύεται στην ιστορία, αίρουσα τις αμαρτίες όλων μας και καθαιρούσα τους εμπαθείς λογισμούς λειτουργεί εις άφεσιν αμαρτιών...

H Αγία και Μεγάλη Σύνοδος

Όποιος δεν θέλει να πάει για τον χ,ψ, λόγο, ας μη πάει, δεν είναι η πρώτη φορά που κλήθηκαν τοπικές εκκλησίες σε σύνοδο και δεν παρουσιάσθηκαν. Τέτοια έκανε στη Γ´ Οικουμενική και ο Ιωάννης Αντιοχείας και μετά έτρεχε να τα συμμαζέψει.. Δεν μπορεί ο πάσα ένας να είναι Οικουμενικός, το τσαγανό αυτό θέλει χρόνο, θέλει προϊστορία, θέλει παράδοση γενεών...

Ο Πούτιν στο Άγιο Όρος και οι θλιβεροί σχολιαστές της ΕΡΤ

Η ΕΡΤ, το εθνικό δίκτυο τηλεόρασης, μετέδιδε σήμερα την επίσκεψη-προσκύνημα του Προέδρου Πούτιν της Ρωσίας στο Άγιο Όρος, και ακούσαμε από τους σχολιαστές τα πιο άσχετα πράγματα για την Ορθοδοξία, μεταξύ αυτών: Είναι πολύ μεγάλος ο αριθμός των 300 Μητροπολιτών για τη Ρωσία των 150 εκατομμυρίων, ενώ στην Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων είναι μια χαρά οι 80; Όσο για το τί είναι η Ορθοδοξία για τη Ρωσία και το Άγιο Όρος; Οι θεολόγοι σχολιαστές ήταν στην ίδια γραμμή: περί αρχών και αξιών, όπως είναι εκείνη των πολιτικών πάσης αποχρώσεως: Οι ιδέες και οι αξίες, σα να λειτουργούμε στις Εκκλησίες ιδέες και αξίες...

Και οι μεν και οι δε, μη έχοντες σχέση με την Εκκλησία ούτε με την παράδοση των Ορθοδόξων, απλώς πετούν «θρησκευτικές» άναρθρες ιδεοληψίες. Και δεν είναι οι μόνοι. Υπάρχουν στην Ελλάδα δύο παράλληλες πραγματικότητες, η ζωή του λαού και οι ηθικολογίες των πολιτικών, που είναι μάλιστα για τους άλλους!

Πούτιν και Πατριάρχης Κύριλλος στην Ελλάδα

Η πρώτη μέρα του καλοκαιρινού καιρού ήλθε μαζί με Πρόεδρο και Πατριάρχη! Να κατάλαβαν τάχα οι Έλληνες πώς σηματοδοτείται ο πολιτισμός ενός τόπου; Αμφιβάλλω, αλλά πάντα υπάρχει ελπίδα να λειτουργήσει ο σύνθετος συλλογισμός, κατά Αριστοτέλη, που χθες ανακοινώθηκε ότι ανακαλύφθηκε ο τάφος του στα Στάγειρα Χαλκιδικής. Το υπουργείο Πολιτισμού ασχολείται με το wi–fi, ενώ Πούτιν και Τσίπρας θα δειπνήσουν, όπως μεταδίδεται από τα ΜΜΕ, στο Βυζαντινό Μουσείο. Καλή φώτιση.

Προεδρικά Διατάγματα

Τώρα, λέει, ο «Κόφτης» θα λειτουργεί με Προεδρικά Διατάγματα, χωρίς απόφαση της Βουλής των Ελλήνων (καλού κακού οι βουλευτές ας είναι μαντρωμένοι), σα να μην έχουμε Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, αλλά Προεδρική. Το Υπερταμείο θα είναι υπερανεξάρτητο. Οι πολίτες θα παρακολουθούν τα ΦΕΚ, δεν χρειάζονται πολλές πολλές κουβέντες.

Η λογική σηκώνει τα χέρια

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Τρ. Μηταφίδης δήλωσε ότι η Κυβέρνηση εκβιάζεται, σχετικά, προφανώς, με την αξιολόγηση και τις απαιτήσεις των δανειστών, από την άλλη η Κυβέρνηση πανηγυρίζει για το προχθεσινό πολυνομοσχέδιό της των 7.500 σελίδων.  Να εκβιάζεσαι και συγχρόνως να πανηγυρίζεις; Η λογική σηκώνει τα χέρια!

Η πτώχευση του MEGA

Μόνον οι μωροί, άνθρωποι «της αρπαχτής», φαντάζονταν ότι δεν θα πτωχεύσει, γιατί η πτώχευσή του είχε προαγγελθεί, από τη στιγμή που δεν υπηρέτησε την πληροφορία ως προσφορά και διακονία της κοινωνίας, αλλά έπαιξε το ρόλο του προπαγανδιστή και της απροκάλυπτης στόχευσης της αντίθετης άποψης, αφού ήταν κίνδυνος για τα συμφέροντα των ιδιοκτητών του, αλλά και των διαπλεκομένων μαζί τους. Το Mega λειτούργησε ως η αποθέωση του «μέσου», του κιτρινισμού, στα ΜΜΕ για μία ολόκληρη γενιά, χωρίς να είναι, ασφαλώς, και το μόνο. Καθείς πτωχεύει, όταν ιδιωποιείτει τα κοινά αγαθά.

Tα τερτίπια της Κατριβάνου

Η παραιτηθείσα βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε σήμερα ότι δεν φεύγει από το ΣΥΡΙΖΑ μετά την καταψήφιση των δύο άρθρων του προχθεσινού Πολυνομοσχεδίου [Υπερταμείο, ως εγγύηση της δημόσιας περιουσίας στους δανειστές για 99 χρόνια (!) και «Κόφτη», (σα να τους κόφτει, ή να μας κόφτει τί κάνουν εκεί κάτω)], σάμπως και να μην έχουμε μάθει εδώ και ενάμιση, τουλάχιστον, χρόνο ότι οι πολιτικές «μεταμορφώσεις» και η κομματοκρατία είναι πολυπρόσωπη λερναία ύδρα. Ο θεατρινισμός για κάποιους είναι και δευτερεύον επάγγελμα.

Ο «θρησκευτικός» κιτρινισμός

Ζούμε σήμερα τη μεγαλύτερη επίθεση του κιτρινισμού των λεγομένων θρησκευτικών εντύπων, ή των μέσων μαζικής ενημέρωσης σε ό,τι αφορά την ενημέρωση ή πληροφόρηση γύρω από τα τεκταινόμενα στην Εκκλησία και τη Θεολογία. Παράλληλα με το πολιτικό κατεστημένο, το οποίο κινείται μόνο με όρους νομής της εξουσίας προς ίδιο όφελος, έχει δημιουργηθεί ένα θεολογικό κατεστημένο, που λειτουργεί με τους όρους των παλαιών θρησκευτικών οργανώσεων, όπου η πληροφορία διοχετεύεται επιλεκτικά, τείνοντας να δημιουργήσει ένα θρησκευτικό εκφασισμό στην Ελληνική κοινωνία. Αυτό συμπικνώνεται στην προβολή των ασήμων, ως μεγάλων και υψηλών, και στην απόκρυψη των ουσιαστικών, με στόχο τη συννομή της εξουσίας με την ασταθή πολιτική εξουσία.

Παραλυτικοί μεσάζοντες

Αν ήταν το θέμα της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής τα ατέλειωτα αιτήματα των ανθρώπων, τότε η θεραπεία του παραλυτικού θα ήταν μεμονωμένη υπόθεση, κάτι που θα εξέφραζε το μότο: τύχη βουνό! Δεν είναι, όμως, έτσι η ερμηνεία, εκ των κάτω με φουλ ηθικισμό, εκ των άνω είναι η ερμηνεία, μία θεοσημεία είναι, δηλ. ο Χριστός ερωτά, για να μας φανερώσει ότι είναι τέλειος άνθρωπος, και δρα ως Θεός, θεραπεύων τα ασθενή ως Δημιουργός σε μία πορεία διανοίξεως των οφθαλμών ημών, χωρίς καμία διάκριση, γι' αυτό η κατακλείδα αφορά την πίστη και όλο το ανθρώπινο γένος, όχι για να πετύχουμε αυτά που αιτούμεθα ως ίδιο όφελος, «να έχουμε δηλ. τα μέσα» (αυτό αφορά στους πάσης φύσεως διαπλεκόμενους), αλλά να καταπιούμε τις βεβαιότητές μας αποδεχόμενοι ότι ο Χριστός της ιστορίας είναι ο ίδιος ο Θεός. Χριστός Ανέστη!

О СВЯТОМ И ВЕЛИКОМ СОБОРЕ ПРАВОСЛАВНОЙ ЦЕРКВИ

ЕДИНОЕ МНЕНИЕ

(ПРОФЕССОРОВ)

ОТДЕЛЕНИЯ ПАСТЫРСКОГО  И СОЦИАЛЬНОГО БОГОСЛОВИЯ

БОГОСЛОВСКОГО ФАКУЛЬТЕТА ФЕССАЛОНИКИЙСКОГО УНИВЕРСИТЕТА им. АРИСТОТЕЛЯ

О СВЯТОМ И ВЕЛИКОМ СОБОРЕ ПРАВОСЛАВНОЙ ЦЕРКВИ

Отделение Пастырского и Социального Богословия Богословского Факультета Фессалоникийского Университета им. Аристотеля, в ходе собрания профессоров (номер собрания 563/18.5.16) приветствует решение, принятое в ходе Встречи Предстоятелей Автокефальных Православных Церквей, постановивших созвать Святой и Великий Собор Православной Церкви в день празднования Пятидесятницы (18-26 июня 2016г.) в Православной Академии Крита в Колимбари (Ханья, Крит) и желает преуспеяния в работах Собора.

Тот факт, что впервые за несколько веков Институт Соборности, при «ответственной роли Вселенского Патриархата, как Председательствующей Церкви», и при «синэргии» всех других Патриархатов и Автокефальных Православных Церквей, и прежде всего их Предстоятелей, вновь функционирует на всеправославном уровне, внушает оптимизм и наполняет всех радостью о свидетельстве Православия в современном мире.

Неся ответственность академических преподавателей, принадлежащих Отделению (Богословского Факультета), внесшему особый вклад в проведение подготовительных предсинодальных работ, посредством участия в них его профессоров, мы  внимательно следим за общественным диалогом и вмешательствами Иерархов и Богословов, действующих в рамках учреждённых нормативов, принимая во внимание прежде всего официальные тексты и протоколлы предсинодальных совещаний.  Исходя из сего мы желаем отметить следующее:

1.             Посредством созыва Собора подтверждается единство Православной Церкви и в значительной степени преодолевается обращённость внутрь себя, которая втечение последних веков, главным образом по причине этнофилетизма, угрожает церковному единству и тяготит Православную Церковь.

2.             Также созыв Собора даёт ответ на укоры в отношении Православной Церкви, что якобы она не способна действовать синодально на всеправославном уровне и, что Институт Соборности, это основополагающее экклезиологическое начало, за последние века ослаб, что не соответствует действительности.

3.             Поместные Православные Церкви с решимостью вступают во всеправославное сотрудничество для того, чтобы найти решение давних пастырских, социальных и канонических проблем, связанных с устройством православной Диаспоры, с браком и другими вопросами, фигурирующими в межправославных и межцерковных отношениях. Перед лицом новых вызовов и испытаний, с которыми в наше время сталкивается Церковь, представляется совершенно необходимым принятие в исключительном смысле всеправославным соборным органом ответственных решений.

4.             Поскольку в наши дни православная паства проживает по всему миру, должен быть проявлен подобающий пастырский интерес и даны новые и полезные синодальные решения. Новые проблемы и новые вызовы (нравственные, биоэтические) не могут оставить безразличными пастырей Церковных, несущих ответственность за паству.

5.             Исходя из вышеизложенного, с созывом Святого и Великого Собора полагается новое начало, и мы надеемся и желаем, чтобы оно имело продолжение. Тоже самое публично заявил во время последней Встречи Предстоятелей (21-28 января 2016) и Его Всесвятейшество Вселенский Патриарх г-н Варфоломей. На протяжении многих десятилетий, с начала 20го века и вплоть до сегоднешнего дня, проявление Института Соборности было возобновлено, как богословский принцип и церковный акт и все мы, несущие ответственность академических преподавателей, должны помочь делу Церкви потому, что именно таким образом мы выражаем богословие не только как научную деятельность, но и как служение живой церковной общине, в применении в жизни современного мира.

Вместе с пасхальным приветствием мы обращаемся с пожеланиями успеха.

Для Собрания Отделения Пастырского и Социального Богословия,

   Председатель

Констандинос П. Христу

RISOLUZIONE DELLA SCUOLA DI TEOLOGIA PASTORALE E SOCIALE DELLA FACOLTÀ DI TEOLOGIA DELL’UNIVERSITÀ ARISTOTELE DI THESSALONIKI SUL SANTO E GRANDE SINODO DELLA CHIESA ORTODOSSA

RISOLUZIONE

DELLA SCUOLA DI TEOLOGIA PASTORALE E SOCIALE
DELLA FACOLTÀ DI TEOLOGIA
DELL’UNIVERSITÀ ARISTOTELE DI THESSALONIKI

SUL SANTO E GRANDE SINODO DELLA CHIESA ORTODOSSA

La Scuola di Teologia Pastorale e Sociale della Facoltà di Teologia dell’Università Aristotele di Thessaloniki, in seguito alle discussioni durante i lavori dell’Assemblea dei suoi docenti, no 563/18.5.2016, saluta la decisione della Synaxis dei Primati delle Chiese Ortodosse Autocefale di convocare il Santo e Grande Sinodo della Chiesa Ortodossa, durante l’imminente festa di Pentecoste (18-26 giugno 2016), nell’Accademia Ortodossa di Creta a Kolimbari di Chanià, e augura un buon esito dei suoi lavori.

Dopo il passare di tanti secoli, sarà riavviata l’Istituzione Sinodale su piano panortodosso, con “la responsabilità debitatoria del Patriarcato Ecumenico come Chiesa primaziale” e “in cooperazione” con tutti i Patriarcati e le Chiese Autocefale, in primo luogo con i loro Primati,  il chè riempie di gioia e ottimismo tutti, relativamente alla testimonianza dell’Ortodossia nel mondo contemporaneo.

Noi, responsabili docenti accademici, facciamo parte di una Scuola che fino ad oggi ha particolarmente contribuito, tramite i suoi membri, alle conferenze presinodali e seguiamo con attenzione il dialogo pubblico e gli interventi degli Ierarchi e dei Teologi che rientrano nel quadro istituzionale, tenendo presenti in primis i testi ufficiali e gli atti delle conferenze presinodali. Facendo seguito a quanto detto sopra, sottolineiamo i seguenti punti:

1.     Tramite la convocazione del Sinodo, viene confermata l’unità della Chiesa Ortodossa e di molto si afferma il superamento dell’introversione che, negli ultimi secoli, ha minacciato l’unità ecclesiastica e ha afflitto la Chiesa Ortodossa.

2.     In tal modo, si risponde alle critiche che la Chiesa Ortodossa non sia in grado di funzionare a livello panortodosso e in modo sinodale, e che in qualche modo l’Istituzione Sinodale, quel fondamentale principio ecclesiologico, si sia attenuato negli ultimi secoli, il chè è inesatto.

3.     Le varie Chiese Ortodosse procedono in modo decisivo alla collaborazione panortodossa per risolvere cronici problemi pastorali, sociali e canonici, come quelli della Diaspora ortodossa, del matrimonio e altri relativi ai rapporti inter-ortodossi e inter-ecclesiastici. Di fronte alle nuove sfide, che al giorno d’oggi mettono alla prova il discorso ecclesiastico molteplicemente, emerge l’indispensabile necessità che lo strumento sinodale e panortodosso per eccelenza prenda delle decisioni responsabili.

4.     Siccome il gregge dei fedeli ortodossi si estende ormai in tutto l’universo, si dovrebbe esprimere l’interesse pastorale appropriato con decisioni sinodali nuove e adatte. I responsabili pastori della Chiesa non possono rimanere indifferenti di fronte a nuovi problemi, nuove strutture e nuove sfide (etica, bioetica).

5.     Di conseguenza, con il Santo e Grande Sinodo si avvia un nuovo inizio, che speriamo e auguriamo che si continui. D’altronde, lo stesso ha dichiarato in pubblico, durante la più recente Synaxis dei Primati (21-28 gennaio 2016), Sua Santità il Patriarca Ecumenico Bartolomeo. Per molti decenni, dagli inizi del ventesimo secolo fino ad oggi, l’espressione dell’Istituzione Sinodale è stata rinnovata come principio teologico e pratica ecclesiastica. Tutti noi, responsabili docenti accademici, dobbiamo assistere l’opera della Chiesa, poichè in tal modo esprimiamo la teologia non solo come incarico accademico ma anche come diaconia nella comunità ecclesiastica vivente, come applicazione e interpretazione nel mondo contemporaneo.

Con il saluto di Cristo Risorto, auguriamo il pieno successo dei lavori del Sinodo.

Per conto dell’Assemblea della Scuola di Teologia Pastorale e Sociale,

Il Presidente

Prof. Costantino P. Christou

ΕΠΑΝΟΔΟΣ

Μετά από απουσία σχεδόν δύο χρόνων, κατά τα οποία η παραπληροφόρηση σε πλείστους όσους τομείς των ακαδημαϊκών και θεολογικών τεκταινομένων εξήλθε των ορίων του συνήθους αποδεκτού, η επάνοδος αποτελεί χρέος.

ΑΝΑΓΟΡΕΥΣΗ ΣΕ ΕΠΙΤΙΜΟ ΔΙΔΑΚΤΟΡΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ

Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας

της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

ΑΠΟΦΑΣΗ

ΑΝΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΣΕ ΕΠΙΤΙΜΟ ΔΙΔΑΚΤΟΡΑ

ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ

Ο Προκαθήμενος της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Ιερώνυμος, κατά την πεντηκονταετή εκκλησιαστική διακονία του έχει διακριθεί για την ιδιαίτερη ποιμαντική προσφορά του. Ως Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας συνέστησε πρωτοποριακού χαρακτήρα κοινωφελή ιδρύματα, ενώ από τη θέση του Αρχιεπισκόπου έδωσε νέα πνοή στο Ποιμαντικό και Κοινωνικό έργο της Εκκλησίας της Ελλάδος. Οι συνετές, διακριτικές αλλά και δυναμικές παρεμβάσεις του τον αναδεικνύουν ως ένα σημαντικό ηγέτη της ποιμαίνουσας Εκκλησίας, την οποία αυτός καταξιώνει ευρύτατα στον κοινωνικό ιστό της Χώρας μας αλλά και διεθνώς.

Περαιτέρω, ο Αρχιεπίσκοπος είναι ένας από τους λογιότερους Προκαθημένους της Εκκλησίας της Ελλάδος με καθοριστική φωνή ως προς τα θεολογικά δρώμενα και με σημαντική στήριξη της θεολογικής επιστήμης. Ο περιεκτικός και ώριμος θεολογικός του λόγος επιστηρίζει την επίκαιρη και δυναμική την παρουσία της Εκκλησίας στον σύγχρονο κόσμο. Επισημαίνουμε ότι ο Μακαριώτατος έχει επιδείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την προστασία και προβολή των βυζαντινών μνημείων.

Για τους παραπάνω λόγους προτείνουμε την αναγόρευση του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου σε Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος, μια τιμή που, εκτός της αυτοτελούς σημασίας της, θα εγκαινιάσει και τις επικείμενες εκδηλώσεις για την πεντηκονταετία από την χειροτονία Του.

Για τη Συνέλευση του Τμήματος

Ο Πρόεδρος

Κωνσταντίνος Π. Χρήστου

Τον Έπαινο θα εκφωνήσει ο Μητροπολίτης Προύσης Ελπιδοφόρος Β. Λαμπρυνιάδης, Αν. Καθηγητής του Τμήματος

ON THE HOLY AND GREAT COUNCIL OF THE ORTHODOX CHURCH

RESOLUTION

OF THE SCHOOL OF PASTORAL AND SOCIAL THEOLOGY
OF THE ARISTOTLE UNIVERSITY OF THESSALONIKI
FACULTY OF THEOLOGY

ON THE HOLY AND GREAT COUNCIL OF THE ORTHODOX CHURCH

Thessaloniki, 18 May 2016

The School of Pastoral and Social Theology of the Faculty of Theology of Aristotle University of Thessaloniki, following discussions held at its Assembly, session no. 563/18 May 2016, salutes the decision of the Synaxis of Primates of the Orthodox Autocephalous Churches (21-28 January 2016) for the convocation of the Holy and Great Council of the Orthodox Church during the forthcoming Feast of Pentecost (18-27 June 2016) at the Orthodox Academy of Crete, Kolymbari, Chania, and prays for the fruition of its work.

After an interlude of several centuries, the Synodical Institution is being restored, on a pan-Orthodox level, by the “dutiful responsibility of the Ecumenical Patriarchate as the presiding Church” and in “cooperation” with all other Patriarchates and Autocephalous Churches, especially their Primates. This event fills all with joy and hope, with regard to the witness of Orthodoxy in the contemporary world.

As responsible academics, we belong to a School, which, through its members, had and continues to have particular involvement in the Pre-Conciliar process, to this very day. We carefully monitor the public dialogue and the statements of hierarchs and theologians who move within the institutional framework, taking into account the official texts and proceedings of the Pre-Conciliar Conferences. Pursuant to the above, we note the following:

1.     By the convocation of the Council the unity of the Orthodox Church is affirmed and, in great measure, insularity is overcome, which over the last few centuries, principally on account of ethno-phyletism, threatened ecclesiastical unity and troubled the Orthodox Church.

2.     Thus, a response is offered to the accusation that the Orthodox Church is unable to function synodically on a Pan-Orthodox level and that the Synodical Institution, this fundamental ecclesiological principle, has in some way been debilitated over the last few centuries, a claim that is inaccurate.

3.     The local Orthodox Churches are proceeding with decisiveness towards greater Pan-Orthodox cooperation in order to contend with lasting pastoral, social, canonical problems, such as that of the Orthodox Diaspora, marriage, and other issues noted in inter-Orthodox and inter-Church deliberations. As it stands before these new challenges, which in many ways are currently putting ecclesiastical discourse to the test, it is of utmost necessity for the primary, Pan-Orthodox, synodical instrument to make responsible decisions.

4.     Inasmuch as the Orthodox flock has, at present, spread throughout the world, proper pastoral concern must be expressed through innovative and appropriate synodical decisions. The competent pastors of the Church cannot remain indifferent to these new problems, structures and challenges (ethics, bioethics).

5.     Hence, with the Holy and Great Council a new beginning is inaugurated, which we hope and pray will continue. Moreover, His All Holiness, the Ecumenical Patriarch Bartholomew himself publically announced as much at the last Synaxis of Primates. For many decades, from the beginning of the 20th century to today, the expression of the Synodical Institution, as both a theological principle and ecclesiastical practice, has been renewed. We, as responsible academics, are all obliged to assist the Church in her work because this is precisely how we express theology, not only as an academic vocation but as diakonia to the living ecclesiastical community, as it is applied and elucidated in the contemporary world.

With greetings in the Risen Christ, we pray for the success of the Council.

On behalf of the Faculty Assembly of the School of Pastoral and Social Theology,

The President

Professor Konstantinos P. Chrestou

Για Την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο Της Ορθοδόξου Εκκλησίας

Ψήφισμα

Του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας

Της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ

Για Την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο Της Ορθοδόξου Εκκλησίας

Το Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας, της Θεολογικής Σχο­λής του Α.Π.Θ., μετά από συζήτηση στη Συνέλευσή του, αριθμ. συν. 563/18.5.16 χαιρετίζει την απόφαση της Συνάξεως των Προκαθημένων των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών για τη σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, κατά την προσεχή εορτή της Πεντηκοστής (18-26 Ιουνίου 2016), στην Ορθόδοξο Ακαδημία Kρήτης στο Κολυμπάρι Χανίων, και εύχεται την ευόδωση των εργασιών της.

Η μετά από αιώνες επαναλειτουργία του Συνοδικού Θεσμού σε πανορθόδοξο επίπεδο, με «την οφειλετική ευθύνη του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως προκαθημένης Εκκλησίας» και «τη συνεργία» όλων των άλλων Πατριαρχείων και των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, πρωτίστως των Προκαθημένων αυτών, πληροί με χαρά και αισιοδοξία πάντας για τη μαρτυρία της Ορθοδοξίας στο σύγχρονο κόσμο.

Ως υπεύθυνοι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι σε ένα Τμήμα που είχε και έχει ώς σήμερα ιδιαίτερη συμβολή με μέλη του στις προσυνοδικές διεργασίες, παρακολουθούμε με προσοχή τον δημόσιο διάλογο και τις παρεμβάσεις Ιεραρχών και Θεολόγων που κινούνται εντός του θεσμικού πλαισίου, λαμβάνοντας πρωτίστως υπόψη τα επίσημα κείμενα και τα πρακτικά των προσυνοδικών διασκέψεων. Κατόπιν τούτων επισημαίνουμε τα παρακάτω:

1.     Με τη σύγκληση της Συνόδου επιβεβαιώνεται η ενότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας και εν πολλοίς επιτυγχάνεται υπέρβαση της εσωστρέφειας, η οποία κατά τους τελευταίους αιώνες, κυρίως λόγω του εθνοφυλετισμού, απείλησε την εκκλησιαστική ενότητα και ταλαιπώρησε την Ορθόδοξη Εκκλησία.

2.     Δίνεται τοιουτοτρόπως απάντηση στις μομφές ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία ευρίσκεται σε αδυναμία να λειτουργήσει πανορθοδόξως συνοδικά και ότι ο Συνοδικός Θεσμός, η θεμελιώδης αυτή εκκλησιολογική αρχή, έχει, τρόπον τινά, κατά τους τελευταίους αιώνες ατονήσει, πράγμα ανακριβές.

3.     Οι κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες προβαίνουν με αποφασιστικό τρόπο σε μια πανορθόδοξη συνεργασία για την αντιμετώπιση χρονιζόντων ποιμαντικών, κοινωνικών και κανονικών προβλημάτων, όπως αυτά της ορθόδοξης Διασποράς, του γάμου και άλλων θεμάτων, που αναφέρονται στις διορθόδοξες και διεκκλησιαστικές σχέσεις. Ενώπιον των νέων προκλήσεων, που δοκιμάζουν στην ε­πο­χή μας πολλαπλώς τον εκκλησιαστικό λόγο, αναδεικνύεται ως αδήριτος ανάγκη να ληφθούν από το κατεξοχήν πανορθόδοξο συ­νοδικό όργανο υπεύθυνες αποφάσεις.

4.     Επειδή πλέον το ορθόδοξο ποίμνιο έχει εξαπλωθεί στις ημέρες μας σε όλη την οικουμένη, θα πρέπει να εκφράζεται και το κατάλληλο ποιμαντικό ενδιαφέρον με νέες και πρόσφορες συνοδικές αποφάσεις. Νέα προβλήματα, νέες δομές και νέες προκλήσεις (ηθικής, βιοηθικής) δεν μπορούν να αφήνουν αδιάφορους τους υπεύθυνους ποιμένες της Εκκλησίας.

5.     Επομένως, με την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο εγκαινιάζεται μια νέα αρχή, η οποία ελπίζουμε και ευχόμεθα να έχει συνέχεια. Εξάλλου, αυτό δήλωσε δημόσια, στην τελευταία Σύναξη των Προκαθημένων (21-28 Ιανουαρίου 2016), και ο ίδιος ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος. Για πολλές δεκαετίες, από τις αρ­χές του εικοστού αιώνα μέχρι σήμερα ανανεώθηκε ως θεολογική αρχή και εκκλησιαστική πράξη η έκφανση του Συνοδικού Θεσμού και οφείλουμε όλοι ως υπεύθυνοι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι να βοηθήσουμε το έργο της Εκκλησίας, γιατί έτσι ακριβώς εκφράζουμε τη θεολογία όχι μόνο ως ακαδημαϊκό λειτούργημα αλλά και ως διακονία στη ζώσα εκκλησιαστική κοινόtητα, ως εφαρμογή και διερμηνεία στο σύγχρονο κόσμο.

Μαζί με το χαιρετισμό του Αναστάντος Χριστού, ευχόμεθα καλή επιτυχία.

Για τη Συνέλευση του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας,

Ο Πρόεδρος

Κωνσταντίνος Π. Χρήστου