ELLENOPHONIA

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012

Άννα Παναγιωταρέα, Το θράσος της οικογενειοκρατίας!

Aristotle University

Blog της Άννας Παναγιωταρέα και των προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών της, στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Το θράσος της οικογενειοκρατίας!


Ποια θεσμική άραγε ιδιότητα έχει ο κ. Ν.Παπανδρέου ο οποίος αλληλογραφεί με δημοσιογραφικές ιστοσελίδες, αποδίδοντας τη μομφή  ότι «τα  ΜΜΕ  είναι αυτά που θέλουν τον Γ.Παπανδρέου να παραιτηθεί από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ»; Ως συγγραφέας αποτυχών ή ως αδελφός του τέως πρωθυπουργού που θεωρεί ότι  στην  πατρική κληρονομιά του ΠΑΣΟΚ έχει και αυτός δικαίωμα  συμμετοχής, εξ ου και γίνεται τιμητής;Σκεφθείτε αν υπάρχει   άλλη ευρωπαϊκή χώρα που ο αδελφός πχ. Σαρκοζί, Μέρκελ, Κάμερον αναλαμβάνει  να συμμετέχει σε αποστολές κρατικές στις οποίες η συζήτηση αφορά σε μέγιστα οικονομικά συμφέροντα, με μόνη  την ιδιότητα του πρωθυπουργικού αδελφού. Και σκεφθείτε αν  ο αδελφός πρωθυπουργός θα μπορούσε να παραμείνει έστω και  μία μέρα, μετά από αυτό στην εξουσία. Θέλω ακόμη να σκεφθείτε σε ποια ευνομούμενη χώρα θα γράφονταν συνεχώς υπονοούμενα και διφορούμενα στον Τύπο ότι αδελφός -ή αδελφοί- πρωθυπουργού  ζούν  βίον πολυτελή που δεν δικαιολογεί η γνωστή και προτέρα  οικονομική τους κατάσταση ή ότι παρεμβαίνουν  για την διεκπεραίωση «υποθέσεων» που δεν έχουν σχέση με τα δικά τους συμφέροντα αλλά υπέρ τρίτων και δεν θα υπήρχε  ένας  ευαίσθητος εισαγγελέας που θα διέταξε κάποια έρευνα, ώστε να μην  σέρνεται  αδίκως  το όνομα του πρωθυπουργού ανά τα ρύμας και τας οδούς  των παραπολιτικών…. Σκεφθείτε αν σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα   βουλευτής μπορεί να καταγγέλλει κατά τρόπο άμεσο- έστω και σε βαθμό χυδαιότητας- συνεχώς και αδιαλείπτως αδελφούς πρωθυπουργού, για «πάσα νόσον», και να μην διενεργείται αυτεπαγγέλτως ανάκριση ώστε να αποδοθούν οι ευθύνες όπου δει… Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Γ.Παπανδρέου στην «υπερδημοκρατικότητα» που του χρεώνει ο  αδελφός Νίκος, πρέπει να της  προσμετρηθεί και η οικογενειακή νομή της εξουσίας. Ο Γ.Παπανδρέου επί δυο έτη κυβέρνησε, έχοντας ως συμβούλους το στενό οικογενειακό περιβάλλον του που εννοούσε να τον καθοδηγεί κυρίως από τον φόβο μήπως κάποιους τους «υποκλέψει» το κληρονομικό δικαίωμα της εξουσίας. Σκεφθείτε με  ποιους βυζαντινισμούς απομάκρυναν πχ. τον Γιάννη Ραγκούση, όταν τους φάνηκε ότι καλόβλεπε τη διαδοχή-άσχετο αν αυτό ήταν και η αρχή του τέλους της πρωθυπουργίας  του Γ.Παπανδρέου-  ή σκεφθείτε με ποιόν τρόπο οι οικογενειακοί φίλοι έπαιρναν -και πήραν- υπουργεία, υφυπουργεία, θέσεις στην κρατική μηχανή, στη δημόσια διοίκηση.Αν η Ελλάδα ήταν μια χώρα ευρωπαϊκή, με πολιτική παράδοση, με νόμους σεβαστούς, καμία οικογένεια Παπανδρέου δεν θα μπορούσε να  διανοηθεί ότι θα αποτελούσε το back ground  στην άσκηση της πρωθυπουργίας ούτε για μία ώρα. Αν οι Ελληνες δεν ήταν τόσο ανεκτικοί στην οικογενειοκρατία, που τώρα εξορκίζουν, ποτέ και με τίποτε ένας Γιωργάκης δεν θα γινόταν πρωθυπουργός και ένας Νίκος δεν θα περιφερόταν  ως πρωθυπουργικός …πρίγκιπας. Ελεος πια με όλους αυτούς τους…τίποτα!
Α.Π

Δεν υπάρχουν σχόλια: